Жыцьцё маё – узьлёты і падзеньні,
Трывожны цень на выстылай сьцяне.
І там, дзе сустракаюць на адзеньні, –
Наіўныя, ня ўбачыце мяне.
Дыхне у твар грыбны вятрэц знаём,
Лагчына ў малаковым тумане.
Няхай камусь прымрояцца прыёмы
На гэты раз – і заўтра! – безь мяне.
Мараль якіх спэктакляў і учынкаў
Ўзрасьце, а ці ўпадзе ў пустой цане?
Зялёная, залётная дзяўчынка
Прысьніцца вам, ды толькі безь мяне!
Ні зайздрасьці ў душы, ані шкадобы.
Служу зямлі, дзе промень не пагас.
О, рыцары на час, дзяльцы і снобы,
Шчасьлівая, я больш ня ўбачу вас.
|
|
